ارتباط با دیگری از دیدگاه گابریل مارسل و بازتاب آن در نمایش شیرفهم

گابریل مارسل فیلسوف‏ْ، موسیقی‌دان و نمایش‌نامه‌نویس معاصر فرانسوی است که میان آثار فلسفی و هنری او پیوند نزدیکی وجود دارد. یکی از موضوعات فلسفی مورد علاقه‌ی مارسل، خود و ارتباط آن با دیگری است. از نظر او، فرد در شرایط اجتماعی از وجود خود آگاه می‌شود. دیگران با تحسین یا نکوهش کنش فرد سبب می‌شوند تا فرد از خود آگاه شود. به بیانی، دیگری یک واسطه‌ی کمکی و موقتی است که از راه آن فرد می‌تواند تصویری معین، یک بت از خود بسازد. ارتباط فرد با دیگری یا می‌تواند ارتباطی حقیقی باشد که مارسل با عنوان رابطه «من-تو» یاد می‌کند؛ و یا ارتباطی باشد که رابطه‌ی حقیقی به سطح چیزوارگی یا «من-آن» فروکاسته شود. نمایش‌نامه‌های مارسل از آثار فلسفی او جدا نیست؛ در نمایش‌ها جوابی قطعی وجود ندارد بلکه راهی به سوی مخاطب گشوده می‌شو‌د تا بتواند پاسخی اصیل برای چالش دراماتیک طرح شده در نمایش را بیابد. نمایش‌نامه‌های مارسل راهی است برای فهم بهتر آثار فلسفی او؛ جایی که مخاطب به شکل عینی با مسائل انضمامی اندیشه‌ی او درگیر می‌شود. مسأله‌ی ارتباط انسان با دیگری در بسیاری از نمایش‌نامه‌های مارسل از جمله شیرفهم مطرح شده ‌است. رابطه‌ی تنگاتنگ میان اندیشه‌ی فلسفی، ارتباط با دیگری، و مضمون نمایش‌نامه شیرفهم مورد نظراین مقاله است تا سخن مارسل به شکل عینی تجربه شود. از نظر او، هنگامی که انسان با دیگری ارتباطی غیراصیل دارد حاصلش چیزی جز سردرگمی نیست.